Swamy Premanadha a native of Sri Lanka, is in bad health condition.

Much controversial Priest Piremanantha described as God’s man who is a native of Sri Lanka, his health condition has got worsen. He is presently admitted to the Tamilnadu Rayapettai Governement hospital, in the emergency care unit.

Swamy Piremanantha is a native of Sri Lanka from the locality of Matale, was born in the year 1951, November 17th. He originated a Hindu Monastery during the year 1972. After 1983 racial disturbances, he resettled in Tamilnadu and created a Monastery at Kadaloor. He gave sanctuary to the deprived children, and was involved in many public services, but continuous accusations were against him. He was charged with 13 sexual abuse cases, two attack incidents and a case for murdering an Engineer, for which he was given a verdict by the kadaloor district courts for two years imprisonment and 67.8 million rupees as fine. The Supreme Court which took his case for reconsideration confirmed the verdict and ordered for imprisonment at the Kadaloor prison. Meanwhile during the period he was serving prison sentence, with prior permission he went to his Ashrams and conducted sermons. Finally he gave an interview to a TV Channel that his health condition is in a bad state.

Paramahamsa Nithyanandhar

மதமும் மனிதஉரிமை மீறலும் - அரிமா - 2

சென்ற கட்டுரையின் தொடர்ச்சி....

''மதம் என்பது , இம்மை , மறுமை , கடவுள் என்னும் மூன்றையும் பற்றி , ஒருவன் மதித்துக்கொள்ளும் கருத்தேயன்றி வேறன்று '' (1) என்கிறார் பாவாணர் . '' பலர் தீய ஒழுக்கத்தை விட்டு நல்ல ஒழுக்கத்தை மேற்கொண்டிருந்ததற்கும் மறுமையில் இறைவன் எரி நரகிலிட்டு தண்டிப்பான் எனும் அச்சமே கரணியமாகும் . பண்பாடின்றி மக்கள் முன்னேற முடியாது. ஆதலால் , மதம் மக்கள் முன்னேற்றத்திற்கு அடிபடையாகும் '' என்று தொடருகிறார் பாவாணர் . ( 2 ) பாவாணர் மேலோட்டமாக இப்படிச் சொல்லிச் செல்கிறார் . ஆனால் , ''சமயத்தையும் மதத்தையும் நுட்பமாக வேறுபடுத்திய மரபு தமிழருக்குண்டு''. ( 3 ) இயற்கை , அதற்கு புறம்பான புற ஆற்றல்கள் பற்றிய இறையியல் விளக்கம் , மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கை வழிமுறைகளையும் , வழிபாட்டு முறைமைகளையும் இணைத்திடும் ஒரு கருத்தியலே சமயம் . அக்கருத்தியலை அல்லது கோட்பாட்டை தற்காத்துகொள்ளும் அமைப்பியல் கட்டுமானமே மதம் என தெளிவு படுத்துகிறார் குணா . ( 4 ) ஆக , பாவாணர் மேலோட்டமாக மதம் என்று குறிப்பிடுவது உண்மையில் சமயத்தையே குறிக்கும் .

கருத்தியல் எல்லோருக்கும் பொதுவானதாக அல்லது ஒன்றாக இருக்கமுடியாது . சமயம் என்பது குமுக , அரசியல் சூழலை உள்வாங்கி வெளிபடுத்தும் கருத்தியல் என்றால் , அது பல்வேறு சூழலுக்கு தகுந்தாற்போல் மாறுவதும் , வேறுபடுவதும் இயற்கையே . முகமது நபியின் சமயம் இயேசுவின் கோட்பாடுகளுக்கு வேறுபட்டது. வானில் வேர்கள் தோன்றாது. மண்ணிலேய அவை வளரும் . இயேசு வாழ்ந்த சூழலில்தான் அவர் கொண்ட கருத்தியல் விளைந்தது . பல எதார்த்தங்களோடு ஏற்பட்ட உராய்வினாலும் பட்டறிவாலுமே அது உருவாகி இருக்ககூடும் . கருத்தியலை காப்பாற்ற அமைப்பியல் வளர்ந்தது. திருச்சவை உருவானது. பின்பு அக்கருத்தியல் பல தேசங்களுக்கு பரவியபோது அந்தந்த சூழலுக்கேற்ப அக்கருத்தியல் பொலிவு பெற்று வளர்ந்திருக்கவேண்டும் . ஆனால் கருத்தைவிட அமைப்பே அழுத்தம் பெற ஆரம்பித்தது. யூத மதத்தின் இருக்கதிற்கெதிராக உரோமை வல்லாட்சியலர்களுக்கு எதிராக உருவெடுத்த கிறித்துவ கருத்தியல் , ஒடுக்கப்பட்ட யூத இனத்தின் விடுதலையை கனவு கண்டது. இன்று பல இடங்களில் ஒடுக்குகிறவர்களின் சார்பாகவே கிறித்துவம் திசை மாறி கிடக்கிறது.

தமிழகத்தில் செயல்பட்டுவரும் உழைக்கும் மக்கள் விடுதலை இயக்கம் , வடபகுதியில் செயல்பட்டு வந்த மண்ணின் மைந்தர் இயக்கம், தொல் தமிழ் ( தலித் ) கிறித்துவர் விடுதலை இயக்கம் , தமிழ் இறையியல் மன்றம் போன்ற அமைப்புகளும் இயக்கங்களும் தமிழ் மண்ணில் கிறித்துவ கருத்தியலுக்கு உண்மையான உரு கொடுக்க அரும்பாடு பட்டு வருகின்றன . ஆனால் கிறித்துவ அமைப்பியலை கட்டிபாதுகாக்கும் பொறுப்பை தங்கள் சிரமேற்கொண்டு அலையும் ஆதிக்க திருச்சவை , அடக்குவதும், எதிர்பதுமாய் செயல்பட்டு வந்திருக்கின்றன . ( ஆதிக்க திருச்சவை என்று நாம் குறிப்பிடும்போது ஆயர்கள் என்று மட்டும் கணக்கில் எடுக்ககூடாது . 'கனமான' பொதுநிலையினர் , துறவற சபையின் தலைமைகள் , திருச்சவையின் பல ஏடுகள் , என்கின்ற அவ்வதிகார இனத்தையே ஒட்டுமொத்தமாக கணக்கிலெடுக்க வேண்டும்.)

''பெர்மகோ'' எனும் ஒரு பாதிரியார் புனேயிலுள்ள குருதவக் கல்லூரியில் பாடம் கற்பித்து வந்தார். ரொம்ப கெடுபிடியான ஆள். தேர்வு நேரங்களில் மாணவர்களிடம் ஈவு இரக்கம் காட்டமாட்டார் . இவர் பல புத்தகங்களை எழுதியுள்ளார் . திருச்சவைகளுக்கு மத்தியில் ஒற்றுமை பற்றிய ஆய்வு அடங்கிய புத்தகம் ஒன்றையும் எழுதி வெளியிட்டார். அச்சிடலாம் என புனே மறைமாவட்ட ஆயர் அப்புத்தகத்திற்கு இசைவும் கொடுத்திருந்தார். இப்புத்தகத்தின் ஒரு பகுதியில் பாப்பனவருக்கு தவறாவரம் அளிக்கும் திரு அவை சட்டங்கள் எந்த அளவுக்கு சரியான மரபு சார்ந்தது அல்லது சட்ட பூர்வமாக இயற்றப்பட்டது என்பது பற்றிய வினாக்களை அப்புத்தகத்தில் எழுப்பி இருந்தார். இவரொன்றும் இவரது தனிப்பட்ட கருத்துகளை அதில் சொல்லவில்லை. திருச்சவையின் ஆவணங்களையே இதற்கு ஆதாரமாக்கி இருந்தார்.

உரோமே வெகுண்டு எழுந்தது . எடுத்த எடுப்பிலேயே , ''இவர் இனி கற்று கொடுக்க கூடாது '' என தடை போட்டது. உசாவல் , நடுநிலை நோக்கு , நேர்மையான பார்வை, நல்லது கெட்டதுகளை ஆராய்வது , உண்மைகளை மனத் துணிவோடு ஏற்கும் பொறுப்புணர்வு திருஅவைக்கு எள்ளளவும் இருந்தது கிடையாது என்பது மீண்டும் வெட்ட வெளிச்சமாகியது. கடந்த காலங்களில் பலியாக்கப்பட்ட பல நூறு ஆட்களுள் பெர்மகொவும் ஒருவர் .

தொடரும் .....

வன்னியில் இளம் தாய் ராணுவத்தினரால் கற்பளிப்பு

தனிமையில் மூன்று பிள்ளைகளுடன் வசித்து வந்த இளம் தாய் ஒருவர் கடந்த சனிக்கிழமை அதிகாலை இராணுவத்தினர் இருவரால் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தப்பட்டுள்ளார் என்றும் இது தொடர்பாக தமக்கு முறைப்பாடு கிடைத்துள்ளது என்றும் கூட்டமைப்பு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் எஸ்.ஸ்ரீதரன் தெரிவித்துள்ளார்.

இன்று நாடாளுமன்றில் இடம்பெற்ற அவசர காலசட்ட நீடிப்புத் தொடர்பான விவாதத்தில் கலந்து கொண்டு உரை நிகழ்த்தும் போதே அவர் இதனைத் தெரிவித்துள்ளார்.
அவர் மேலும் தெரிவிக்கையில்,

பூநகரி, கிராஞ்சி மொட்டையன் புலவு பிரதேசத்திலேயே இச்சம்பவம் இடம்பெற்றுள்ளது. கடந்த சனிக்கிழமை அதிகாலை நான்கு மணியளவில் குறித்த பெண்ணின் வீட்டுக்குள் அத்துமீறி நுழைந்து இந்தக் கொடூர சம்பவத்தில் இவர்கள் ஈடுபட்டுள்ளனர்.இவ்வாறான சம்பவங்கள் நாளுக்கு நாள் மீள்குடியேற்றப்பட்ட பிரதேசங்களில் அதிகரித்து வருகின்றன என்றும், மரண பயம் காரணமாக இப்படியான சம்பவங்கள் வெளிவருவதில்லை என்றும் அவர் மேலும் கூறினார்.இதேவேளை, கிளிநொச்சி விசுவமடுப்பகுதியில் சில மாதங்களுக்கு முன்னர் இரு குடும்பப் பெண்கள் சில இராணுவத்தினரால் பாலியல் வல்லுறவுக்குட்படுத்தப்பட்டமை தெரிந்ததே.

இதேபோன்று வவுனியா வடக்கு கனகராயன்குளம் மற்றும் முள்ளியவளைப் பகுதிகளிலும் இவ்வாறான சம்பவங்கள் இடம்பெற்றிருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது

Right groups flay LLRC, say whitewashes War Crimes

International Crisis Group, Human Rights Watch and Amnesty International, the three premier human rights watchdogs, today slammed Sri Lanka’s reconciliation commission (LLRC) accusing the commission of failing to “meet basic international standards for independent and impartial inquiries,” and for "proceeding against a backdrop of government failure to address impunity and continuing human rights abuses.” The Rights groups further pointedly attacked the island's legal system saying, “Sri Lanka’s government and justice system cannot and will not uphold the rule of law and respect basic rights.”

Full text of the article appearing in The Nation follows:

While we would welcome the opportunity to appear before a genuine, credible effort to pursue accountability and reconciliation in Sri Lanka, the Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC) falls far short of such an effort. It not only fails to meet basic international standards for independent and impartial inquiries, but it is proceeding against a backdrop of government failure to address impunity and continuing human rights abuses. Our three organisations believe that the persistence of these and other destructive trends indicates that currently Sri Lanka’s government and justice system cannot or will not uphold the rule of law and respect basic rights.

We have highlighted our concerns in a number of reports. Of particular relevance are Crisis Group’s May 2010 report “War Crimes in Sri Lanka” and its June 2009 report “Sri Lanka’s Judiciary: Politicised Courts, Compromised Rights”; Human Rights Watch’s February 2010 report “Legal Limbo: The Uncertain Fate of Detained LTTE Suspects in Sri Lanka” and its February 2009 report “War on the Displaced: Sri Lankan Army and LTTE Abuses against Civilians in the Vanni”; and Amnesty International’s June 2009 report “Twenty Years of Make Believe: Sri Lanka’s Commissions of Inquiry” and its August 2009 “Unlock the Camps in Sri Lanka: Safety and Dignity for the Displaced Now”. Unfortunately, Sri Lanka has made no progress since the end of the war in addressing our concerns detailed in these reports.

In addition to these broader failings of the government, we believe that the LLRC is deeply flawed in structure and practice. Of particular concern are the following:

Inadequate mandate: Nothing in the LLRC’s mandate requires it to investigate the many credible allegations that both the government security forces and the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) committed serious violations of international humanitarian and human rights law during the civil war, especially in the final months, including summary executions, torture, attacks on civilians and civilian objects, and other war crimes. The need to investigate them thoroughly and impartially is especially urgent given the government’s efforts to promote its methods of warfare abroad as being protective of the civilian population, when the facts demonstrate otherwise.

Nor has the LLRC shown any genuine interest in investigating such allegations. Instead, it has allowed government officials to repeat unchallenged what they have been saying without basis for months: that the government strictly followed a “zero civilian casualty policy”. Indeed, during the testimony of Defence Secretary Gotabaya Rajapaksa on 17 August 2010, the primary intervention of the Commission chairman, CR de Silva, was to prompt the secretary to provide the Commission with a February 14 2009 letter from the International Committee of the Red Cross (ICRC) thanking the Navy for assisting in a medical evacuation. While highlighting that one letter, the chairman and his colleagues failed to ask the defence secretary about any of the ICRC’s numerous public statements between January and the end of May 2009 raising concerns about excessive civilian casualties, violations of international humanitarian law and insufficient humanitarian access.

The Commission also has not required officials to explain the government’s public misrepresentations during the war. Particularly disturbing are the government’s repeated claims that there were under 100,000 civilians left in the Vanni at the beginning of 2009 when officials later conceded there were some 300,000, and that Sri Lankan forces were not using heavy weapons in civilian areas when the military eventually admitted they were.

Lack of independence: A fundamental requirement for any commission of this type is that its members are independent. The membership of the LLRC is far from that. To start, both chairman de Silva and member HMGS Palihakkara were senior government representatives during the final year of the war. They publicly defended the conduct of the government and military against allegations of war crimes. Indeed during two widely reported incidents the shelling of the first “no-fire zone” declared by the government in late January and the shelling of Puthukkudiyiruppu (PTK) hospital in February Palihakkara, then Sri Lanka’s representative to the UN, told CNN that government forces had confirmed that even though the LTTE was firing out from the “no-fire zone”, the government was not returning fire; and that the military had confirmed they knew the coordinates of PTK hospital and they had not fired on it.

Beyond his public defence of government conduct during the war, there is also evidence that as attorney general, CR de Silva actively undermined the independence of the 2006-2009 Presidential Commission of Inquiry that was tasked with investigating allegations of serious human rights violations by the security forces.

Most other members of the LLRC have some history of working for the Sri Lankan government. None is known for taking independent political positions, and many have publicly declared their allegiance to the president and government.

Absence of witness protection: Equally worrying is the absence of any provisions for the protection of witnesses who may wish to testify before the Commission. Sri Lanka has never had a functioning witness protection system, nor has the Commission established any ad hoc procedures for witness protection.

The lack of witness protection is particularly crippling in the current atmosphere in Sri Lanka in which government officials label as “traitors” persons making allegations that government forces might have committed violations of international law. Only a brave few have testified before the LLRC about war crimes in the north despite that threat. Moreover, even though the war is over, the country is still operating under a state of emergency, with laws that criminalise political speech and where there is no meaningful investigation of attacks on government critics. This clearly undermines the Commission’s ability to conduct credible investigations of alleged violations of international or national law. Until effective protection of witnesses can be guaranteed, no organisation or individual can responsibly disclose confidential information to the Commission.

Past commission failures: Our decision to decline the LLRC’s invitation to testify also stems from Sri Lanka’s long history of failed and politicised commissions of inquiry. Amnesty International’s report, “Twenty Years of Make-Believe: Sri Lanka’s Commissions of Inquiry”, documents the failure of successive Sri Lankan governments to provide accountability for violations, including enforced disappearances, unlawful killings and torture.

Today Sri Lanka has no credible domestic mechanisms able to respond effectively to serious human rights violations. The Sri Lankan Human Rights Commission lacks independence and has itself acknowledged its lack of capacity to deal with investigations into enforced disappearances. At the international level, Sri Lanka has 5,749 outstanding cases being reviewed by the UN Working Group on Enforced and Involuntary Disappearances, several hundred of which have been reported since the beginning of 2006.

Should a genuine and credible process eventually be established featuring truly independent commission members, effective powers of witness protection, and a mandate to explore the full range of alleged violations of national and international law; and backed up by government action to end impunity and ensure that police and courts launch effective and impartial prosecutions we all would be pleased to appear.

மதமும் மனித உரிமை மீறலும் - அரிமா

மதமும் மனித உரிமை மீறலும் என்ற இந்த கட்டுரை தொகுப்பு திரு .அரிமாவளவன் கடந்த சில ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதியது. பல்வேறு சிற்றிதழ்களில் வெளியான இந்த கட்டுரை தொகுப்பு இப்போது நம் வலைப்பூவில் தொடராக மீண்டும் வெளியாகிறது.
மதத்தின் பெயராலும் , கடவுளின் பெயராலும் பாதிகபட்டவர்களுக்கு இந்த கட்டுரையை சமர்பிகிறோம் .

''கடவுளுக்கு எல்லாம் தெரியும் . கடவுள் மனிதனுக்கு அடக்கம் . ஆகவே மதத்திற்குள் எல்லாம் அடங்கும் . மதத் தலைமைக்கு எல்லாம் தெரியும்.'' இது ஒரு ஆபத்தான கருத்து. இதைவிட ஆபத்தானது இக்கருத்தை நடைமுறைபடுத்தும் எதார்த்தம். அதாவது , மதத் தலைவர்கள் செய்வதெல்லாம் கடவுளின் விருப்பம் அவரின் செயல்கள். அவர்கள் வழியாகத்தான் கடவுள் பேசுகிறார் அல்லது செயல்படுகிறார்.''

மதத்துக்கு தெரிந்தது ''உலகம் தட்டையானது '' என்று. கலிலியோ , உலகம் உருண்டையானது என்றான் . கலிலியோவை கொலை செய்தது திருச்சவை . கலிலியோ சொல்வது பொய் . இனி யாரும் அவர் சொல்வதை கேட்காதீர்கள். என்றுகூட சொல்லியிருக்கலாம் . உலகத்தின் உருவம் பற்றிய கருத்துகளை எடுத்துரைப்பது ஒன்றும் உயிர் போகிற காரியம் அல்ல . ஆனாலும் அவருக்கு கிடைத்தது கொலைத்தண்டனை. அறிவியல் தளத்தை அறியாத திருச்சவை அதிலும் தன் மூர்கதனத்தை காட்டியது. ஒரு அறிவாளி கோழையாகி விடுவதால் கவலயில்லை .ஆனால் ஒருமுட்டாள் மூர்கனவது பெரும் பேரிடரை வருவிக்கும்!

வங்காள பெண் எழுத்தாளர் தசுலிமா நசுரின் பெண்ணின விடுதலையை முன்னிறுத்தி குரானை எதிர்த்து எழுதினார் என்பது ஒரு குற்றச்சாட்டு மட்டுமே! வாங்க தேச மதத்தலைவர்கள் அவருக்கு கொலைத்தண்டனை விதித்தார்கள், அவர் தப்பித்து வாழ்ந்து வருகிறார் .
சல்மான் ருஷ்டிக்கு ''சட்டனிக் வெர்ச்'' எனும் நூலை எழுதியதற்காக அயதுல்லா கொமனியும் அவரது ஆதரவளர்களும் கொலைத்தண்டனை விதித்தார்கள் . அவரும் மறைந்து ஒளிந்து வாழ்கிறார்.

அயோத்தி பிரச்னையில் பார்பனத் தலைவர்கள் , ஆர்.எஸ் .எஸ். போன்ற அமைப்புகள் சட்டம், நீதிமன்றம், ஒழுங்கு, மனித உரிமைகள் , மாந்த உணர்வுகளை அறவே புறக்கணித்து ஒன்றுமறியா இசுலாமியத் தோழர்களை வெட்டி சாய்த்தனர் . எல்லாம் ராமருக்காக!

சிலுவை போரில் நடந்த கொலைகள் எல்லாம் இயேசுவுக்காக !

''உயிரை கொடுத்தவன் கடவுள். அவரே திரும்ப எடுத்துக்கொண்டார்.'' இறுதி சடங்கில் சாமியார் பிரசங்கம் வைத்தார். ''உயிரை எடுக்க கடவுள் ஒருவருக்கே அதிகாரம் உண்டு.தற்கொலை செய்து கொண்டவனுக்கு கோவில் அடக்கம் கிடையாது போ !'' அதட்டினர் சாமியார். கடவுளுக்கே எல்ல அதிகாரமும் ! அடுத்து , 'கடவுள்களாகிய' மதத் தலைவர்களுக்கே அந்த அதிகாரமெல்லாம் உண்டு. கலிலியோவை கொல்ல கடவுளுக்கே அதிகாரம். மதத் தலைவர்களும் 'கடவுள்கள்' ஆனதால் அவர்களே அவதிகரத்தை எடுத்து கொண்டனர்.

குமுகவியலாளர் ( சமூகவியலாளர்) தெய்வீக போர்வை என்று அழைக்கிறார்கள் . அதாவது , சில நடைமுறைகளை ஞாயபடுத்த அல்லது தங்களுக்கு சாதகமாக்க மதத் தலைமை பலவேளைகளில் ஒரு புனித போர்வையை அவ்வெதார்த்ததின் மீது போர்த்தும் . எடுத்துகாட்டாக , நாலு வருணங்கள் என்கிற சாதிபிரிவு பார்ப்பானின் கைங்கர்யம் . ஆனால் இவர்கள் பிரம்மனின் தலை, கை, தொடை, கால்களிலிருந்து, பிறந்தவர்கள், என ஒரு அக்கிரமச் செயலை தெய்வ செயலாக திரித்து , நடைமுறைகளை வினாக்களுக்கு அப்பற்பட்டதாக்கி விடுகின்றனர். இந்த புரட்டினால் பார்ப்பான் தன் ஆதிக்கத்தை குமுகத்தில் நிலைநிறுத்தி , நன்மைகளை பெற்றுகொள்கின்றான். ஒரு நல்லவரை பழிவாங்க ஆயரோருவர் அவரை பதவி நீக்கம் செய்கிறார் . ''தண்ணியில்லா காட்டுக்கு'' அனுப்ப முயற்சிக்கிறார். ''கடவுளின் விருப்பம் என்று இதை எடுத்துகொள் '' என ஒரே போடாக போட்டுவிடுகிறார் . இது யாருடைய விருப்பம் ? கடவுளுடைய விருப்பத்தை இவர் எப்படி கண்டறிந்தார் என்பதெல்லாம் வியப்பானது, வேடிக்கையானது .

கிரோசிமா , நாகசாகி எனும் யப்பான் நாட்டு நகரங்களின் மீது அணுகுண்டை வீச அமெரிக்க விமானம் குண்டு பொருத்தப்பட்டு தயாராய் நின்றது. இறுதி நேர அறிவுரை விமானிகளுக்கு வழங்கபடுகிறது . ''குண்டை போட்டபின் திரும்பிகூட பார்க்க கூடாது . பார்த்தால் நீங்களும் அழிந்து போவீர்கள் . குண்டு வீச்சு வெற்றி பெற்றதும் கொடுக்க வேண்டிய குறிப்பு சொல் - புத்தர் சிரித்தார் !'' என்பது . அறிவுரை முடிந்தது . விமானிகள் விமானத்தில் ஏற தயாரானார்கள் . போதகர் ஒருவர் திருவிவிலியதோடு அருகில் வந்தார் . வானகத் தந்தையை நோக்கி செபித்தார், ''தந்தையே இந்த விமானிகளை பாதுகாப்பாய் திரும்பி கொண்டு வந்து சேரும் '' என்றார் . பின்பு அவர்களை ஆசிர்வதித்தார் . சிலமணி நேரங்களில் யப்பான் நாட்டு நகரம் ஒரு சுடுகாடானது . பல ஆயிரம் பேர்கள் துடித்து மாண்டனர். 'கொலைகாரனுக்கு கிடைத்த ஆசீர்வாதம் கொலையுண்டவர்களுக்கு கிடைக்கவில்லை'. ஒரு மிருகச் செயலுக்கு தெய்வீக போர்வை கிடைத்தது.

ஈராக்கில் அமெரிக்கா குண்டுமழையை பொழிந்தது . பல ஆயிரம் ஈராக்கிய படைவீரர்கள் சரணடைய வந்தபோது , அமெரிக்க கொலைஞர்கள் அவர்களை பெரு மணற்பரப்பில் உழுது கொன்றனர். அரக்கன் ஜார்ஜ் புஷ் அமெரிக்க அதிபனாய் இருந்து அக்கொலைவெறி போரை நடத்தி கொண்டிருந்தான் . பில்லி கிரகாம் எனும் நற்செய்தி போதகர் அவனுக்கு அருகில் இருந்து ஆன்மிக சக்தி அளித்துவந்தராம் .

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் யூத மதத்துக்குள் ''ஒரு புயல் '' எழுந்தது. சொல்லில் நேர்மை . செயலில் தீர்க்கம். அவரே இயேசு எனும் யூத இன போராளி .மதத் தலைமையை கடுமையாக சாடினார். அவருக்கும் கொலைதண்டனைதான் கொடுத்தனர். அந்நிய ஆச்சியலர்களான உரோமையர்களுடன் சேர்ந்து அக்கொலையை நிறைவேற்றினார்கள்.

கருத்துகளை எதிர்கொள்ள இயலாதபோது , அல்லது நேர்மையானவர்களின் செயல்பட்டு தீவிரம் , இறுக்கமான அல்லது சொகுசான வாழ்வை , அல்லது அமைப்பை வினாவுகுள்ளாகும் போது . அல்லது அதை உடைக்க முற்படும்போது , 'பாதிக்கபடுபவர்கள்' எதிர்தாக்குதல் நடத்துகிறார்கள்.

இது ஒரு தற்காப்பு நடவடிக்கையே . கருத்தை தாக்கும் போதும் இவர்கள் தற்காப்பு நடவடிக்கையில் இறங்குகிறார்கள் . நிறுவனம் ஆட்டம் காணும்போது தற்காப்பு நடவடிக்கையில் இறங்குகிறார்கள் . தங்களது ஊழல் அம்பலமாகும் போது தற்காப்பில் இறங்குகிறார்கள் . தங்களது பணம் அல்லது சொத்துகளுக்கு ஆபத்து ஏற்படும்போது தற்காப்பு நடவடிக்கையில் இறங்குகிறார்கள் . காரணம் , நிறுவனத்தோடு ஒன்றித்து விடுகிறார்கள் . பணத்தோடும், ஊழலோடும், கருத்துகளோடும், ஒன்றித்து விடுகிறார்கள் . ஆகவே இதுவெல்லாம் பாதிக்கப்படும் சூழல் உருவாகும்போது தாங்களே பாதிகபடுவதாக எண்ணி , ஒரு மன நோயாளி போல தங்களது 'எதிரிகளை ' கண் மண் தெரியாமல் தாக்குகிறார்கள். தங்களிடம் இருக்கிற அல்லது இருப்பதை நினைக்கிற , எல்லா அதிகாரங்களையும் இதற்காக பயன்படுத்த இவர்கள் தயங்குவதில்லை.

சிவகங்கை ஆயர் தனது மறைமவட்டதிலிருந்து பெண் துறவி ஒருவரை விரட்ட படாத பாடுபடுகிறார் . அதுறவியின் சபைதலைவர்களையும் நெருங்கி அவரை வெளியேற்ற கூறி வருகிறாராம் . ''நாடு கடத்தல் '' எனும் தண்டனையை அரசே கைவிட்டு பல ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன . ஆயர்கள் விடவில்லை . மறை மாவட்டம் என்பது என்ன ? மறை மாவட்ட ஆயருக்கு அம்மாவட்ட எல்லையிலிருந்து ஒருவரை விரட்ட அல்லது அதற்குரிய ஏற்பாடுகளை செய்ய அதிகாரம் உள்ளதா? நாட்டின் உச்ச நீதிமன்றம் கூட செய்யத்துணியாத இம்மாதிரி செயல்களை எப்படி இவர்கள் செய்ய துணிந்தனர் ? ஒரு சிற்றூரில் அவ்வூர் ஊராட்சி கூடுகிறது. ஊர் நாட்டாண்மையும் மற்றவர்களும் கூடுகிறார்கள் .ஒரு வழக்கு உசாவபடுகிறது. குற்றம் உறுதிபடுத்த படுகிறது . ஊர்த்தலைவர் குற்றவாளியை ஊரை விட்டு விரட்டி விடலாமா ? கை கால்களை வெட்ட சொல்லலாமா? சில இடங்களில் செய்யவும் செய்கிறார்கள். பீகார் மாநில சிற்றூர் ஒன்றில் பெண் ஒருத்தி செய்த பாலியல் குற்றத்திற்காக அறை ஒன்றில் அடைத்து உடலூறு ( சித்திரவதை) செய்து பின்பு யார் வேண்டும் என்றாலும் அவளை பாலியல் பலாத்காரம் செய்யலாம் என இசைவு கொடுத்துவிட்டனர். பதினெட்டு காடு மிராண்டிகள் அதை செய்தனர். சட்டத்தை தன் கையில் எடுத்து மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபடுவதெல்லாம் காட்டு மிராண்டித்தனமான செயல்களே . கடவுள் பெயரால் அதை செய்தாலும் அதற்கும் காடுமிரண்டிதனம் என்பதுவே பொருத்தம் . ''கடவுள் பெயரால் மதத்திற்குள் நடக்கும் அட்டூழியம் ஏராளம் .''

---- தொடரும்

War crimes whitewashed: Why human rights groups reject Sri Lanka’s reconciliation commission By Louise Arbour, Kenneth Roth, Salil Shetty

While we would welcome the opportunity to appear before a genuine, credible effort to pursue accountability and reconciliation in Sri Lanka, the Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC) falls far short of such an effort. It not only fails to meet basic international standards for independent and impartial inquiries, but it is proceeding against a backdrop of government failure to address impunity and continuing human rights abuses. Our three organisations believe that the persistence of these and other destructive trends indicates that currently Sri Lanka’s government and justice system cannot or will not uphold the rule of law and respect basic rights.
 
We have highlighted our concerns in a number of reports. Of particular relevance are Crisis Group’s May 2010 report “War Crimes in Sri Lanka” and its June 2009 report “Sri Lanka’s Judiciary: Politicised Courts, Compromised Rights”; Human Rights Watch’s February 2010 report “Legal Limbo: The Uncertain Fate of Detained LTTE Suspects in Sri Lanka” and its February 2009 report “War on the Displaced: Sri Lankan Army and LTTE Abuses against Civilians in the Vanni”; and Amnesty International’s June 2009 report “Twenty Years of Make Believe: Sri Lanka’s Commissions of Inquiry” and its August 2009 “Unlock the Camps in Sri Lanka: Safety and Dignity for the Displaced Now”. Unfortunately, Sri Lanka has made no progress since the end of the war in addressing our concerns detailed in these reports.

In addition to these broader failings of the government, we believe that the LLRC is deeply flawed in structure and practice. Of particular concern are the following:
Inadequate mandate

Nothing in the LLRC’s mandate requires it to investigate the many credible allegations that both the government security forces and the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) committed serious violations of international humanitarian and human rights law during the civil war, especially in the final months, including summary executions, torture, attacks on civilians and civilian objects, and other war crimes. The need to investigate them thoroughly and impartially is especially urgent given the government’s efforts to promote its methods of warfare abroad as being protective of the civilian population, when the facts demonstrate otherwise.

Nor has the LLRC shown any genuine interest in investigating such allegations. Instead, it has allowed government officials to repeat unchallenged what they have been saying without basis for months: that the government strictly followed a “zero civilian casualty policy”. Indeed, during the testimony of Defence Secretary Gotabaya Rajapaksa on 17 August 2010, the primary intervention of the Commission chairman, CR de Silva, was to prompt the secretary to provide the Commission with a February 14 2009 letter from the International Committee of the Red Cross (ICRC) thanking the Navy for assisting in a medical evacuation.

While highlighting that one letter, the chairman and his colleagues failed to ask the defence secretary about any of the ICRC’s numerous public statements between January and the end of May 2009 raising concerns about excessive civilian casualties, violations of international humanitarian law and insufficient humanitarian access.

The Commission also has not required officials to explain the government’s public misrepresentations during the war. Particularly disturbing are the government’s repeated claims that there were under 100,000 civilians left in the Vanni at the beginning of 2009 when officials later conceded there were some 300,000, and that Sri Lankan forces were not using heavy weapons in civilian areas when the military eventually admitted they were.
Lack of independence

A fundamental requirement for any commission of this type is that its members are independent. The membership of the LLRC is far from that. To start, both chairman de Silva and member HMGS Palihakkara were senior government representatives during the final year of the war. They publicly defended the conduct of the government and military against allegations of war crimes.

Indeed during two widely reported incidents " the shelling of the first “no-fire zone” declared by the government in late January and the shelling of Puthukkudiyiruppu (PTK) hospital in February" Palihakkara, then Sri Lanka’s representative to the UN, told CNN that government forces had confirmed that even though the LTTE was firing out from the “no-fire zone”, the government was not returning fire; and that the military had confirmed they knew the coordinates of PTK hospital and they had not fired on it.

Beyond his public defence of government conduct during the war, there is also evidence that as attorney general, CR de Silva actively undermined the independence of the 2006-2009 Presidential Commission of Inquiry that was tasked with investigating allegations of serious human rights violations by the security forces.

Most other members of the LLRC have some history of working for the Sri Lankan government. None is known for taking independent political positions, and many have publicly declared their allegiance to the president and government.
Absence of witness protection

Equally worrying is the absence of any provisions for the protection of witnesses who may wish to testify before the Commission. Sri Lanka has never had a functioning witness protection system, nor has the Commission established any ad hoc procedures for witness protection.

The lack of witness protection is particularly crippling in the current atmosphere in Sri Lanka in which government officials label as “traitors” persons making allegations that government forces might have committed violations of international law. Only a brave few have testified before the LLRC about war crimes in the north despite that threat.

Moreover, even though the war is over, the country is still operating under a state of emergency, with laws that criminalise political speech and where there is no meaningful investigation of attacks on government critics. This clearly undermines the Commission’s ability to conduct credible investigations of alleged violations of international or national law. Until effective protection of witnesses can be guaranteed, no organisation or individual can responsibly disclose confidential information to the Commission.
Past commission failures

Our decision to decline the LLRC’s invitation to testify also stems from Sri Lanka’s long history of failed and politicised commissions of inquiry. Amnesty International’s report, “Twenty Years of Make-Believe: Sri Lanka’s Commissions of Inquiry”, documents the failure of successive Sri Lankan governments to provide accountability for violations, including enforced disappearances, unlawful killings and torture.

Today Sri Lanka has no credible domestic mechanisms able to respond effectively to serious human rights violations. The Sri Lankan Human Rights Commission lacks independence and has itself acknowledged its lack of capacity to deal with investigations into enforced disappearances. At the international level, Sri Lanka has 5,749 outstanding cases being reviewed by the UN Working Group on Enforced and Involuntary Disappearances, several hundred of which have been reported since the beginning of 2006.

Should a genuine and credible process eventually be established ��" featuring truly independent commission members, effective powers of witness protection, and a mandate to explore the full range of alleged violations of national and international law; and backed up by government action to end impunity and ensure that police and courts launch effective and impartial prosecutions ��" we all would be pleased to appear.
Louise Arbour is president and CEO of International Crisis Group; Kenneth Roth is executive director of Human Rights Watch; Salil Shetty is secretary general of Amnesty International.
[Courtesy:Nation]

4 suicides daily in Vanni: psycho-social consultant

An increase in suicides is reported in the one time war zones in the Northern Province and an average of four people commit suicide daily, according to the Sunday leader weekly in its November 07 edition quoting a psycho-social consultant from the Vanni, Dr. Thayalini Thiagarajah. “Many people in the North are still highly traumatized. People are suffering from post traumatic stress disorder, depression, acute stress disorder, and other mental diseases,” she said.

“The suicidal rate is high, especially among women. At present, around 500 patients with mental illness have been identified. According to sources from Ki'linochchi hospital, four people commit suicide daily,” Dr. Thiagarajah pointed out.

There are thousands of young widows currently in the Vanni. What is worse, those identified as suffering from mental illness in the Vanni, often find it difficult to get treatment. This is because there is an acute dearth for psychiatrists, counselors and social workers in the Vanni, according to Thiagarajah.

“How long is it going to take for people to have ‘holistic healing’ and lead a normal life? May be a couple of generations,” she said to the Sunday Leader.

Pazhanikanth Donated 20,000 for Education to Veerapanar's Daughter

 

Thamizhar Senai Seceratary B.N.Devadas, 

Srirampuram Social Worker Pazhanikanth and Ramasubramanian